Η νύχτα των κρυστάλλων...Όταν η οργή υποδύεται την δικαιοσύνη...

Στις 9 Νοεμβρίου του 1938 η ανθρωπότητα αντίκρισε το μεγαλύτερο πογκρόμ στην ιστορία της. Ήταν ίσως ένας  πολύ σαφής οιωνός για το τι θα ακολουθούσε μετέπειτα. Τη νύχτα εκείνη μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες καταστράφηκαν 1.574 συναγωγές, πάνω από 7.000 εβραϊκά καταστήματα και 29 πολυκαταστήματα, ενώ 30.000 Εβραίοι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο αριθμός των γερμανοεβραίων που σκοτώθηκαν είναι ασαφής. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, κυμαίνεται από 36 έως 200 αθώοι γερμανοί πολίτες ανάμεσά τους γυναίκες, μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι. Κι όμως οι Γερμανοί δεν συμμερίστηκαν την διεθνή κατακραυγή για τα γεγονότα. Εκείνη τη νύχτα στα μάτια των περισσότερων Γερμανών έγινε το μεγάλο βήμα για την απελευθέρωση από τον εβραϊκό ζυγό που λυμαίνονταν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

Θεωρήθηκε μια μέρα λαμπρή, μια μέρα αντίστασης κατά των υπηρετών των ξένων συμφερόντων που είχαν οδηγήσει το γερμανικό έθνος στη παρακμή και τη φτώχεια. Είχε έρθει πλέον η ώρα για εκδίκηση, η ώρα που οι Γερμανοί θα έπαιρναν πίσω το αίμα τους από αυτούς που ευθύνονταν για όλα τα δεινά που πέρασαν μετά την μεγάλη συντριβή στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Από τις στάχτες των σπιτιών των Εβραίων που παραδόθηκαν στις φλόγες θα αναγεννιόταν το υψηλό γερμανικό έθνος, που υπό τη σκέπη του Αδόλφου Χίτλερ θα αποκαθιστούσε όλες τις ιστορικές αδικίες που διαπράχθηκαν εις βάρος του. Η νύχτα εκείνη ανήκε στους Γερμανούς, τη νύχτα εκείνη στους δρόμους και τις γειτονιές ακούγονταν μοναχά μια λέξη Ελευθερία... Ελευθερία....Ελευθερία.... Αυτό ήταν το ζητούμενο... Ο στόχος είχε επιτευχθεί με απόλυτη επιτυχία. Οι Γερμανοί πλέον μισούσαν...και μισούσαν πολύ...Και ζητούσαν μόνο ένα πράγμα... ελευθερία. Ο Χίτλερ πλέον φαίνονταν να είναι ο ισχυρότερος ηγέτης, ο απόλυτος εγγυητής της ελευθερίας. Φρόντισε ο ίδιος, να γεννήσει το μίσος στις καρδιές ενός εξαντλημένου λαού από το πόλεμο την πείνα και την εξαθλίωση. Έπειτα άφησε το μίσος να κάνει μόνο του τη δουλεία του. Υπήρχαν όμως και κάποιοι οι οποίοι δεν βγήκαν στους δρόμους, δεν μίσησαν, δεν έριξαν με πέτρα την οργή τους σε κουφάρια νεκρών παιδιών. Ο Χίτλερ όμως ήξερε πως η οργή του κόσμου εκείνο το βράδυ θα τον εξυπηρετούσε και με έναν άλλο τρόπο, πιο δόλιο, θα γεννούσε το φόβο... Κανείς δεν μίλησε, κανείς δεν αντιτάχθηκε, κανένας δεν φυγαδεύτηκε...Το μίσος, η οργή και ο φόβος κέρδισαν, ο Χίτλερ κέρδισε έχασε όμως η  ελευθερία... Τόσο απλό ήταν...    

Μπίνος Α. Γεώργιος